Η Βαρκελώνη (ισπανικά: Barcelona) είναι πόλη της Βενεζουέλας και πρωτεύουσα της Πολιτείας Ανσοάτεγι. Η ίδρυση της πόλης έγινε το 1671 από Καταλανούς αποίκους.
Σε αντίθεση με το γειτονικό Πουέρτο Λα Κρους, που χτίστηκε κυρίως κατά τον 20ο αιώνα, η Βαρκελώνη συνδυάζει ιστορική και σύγχρονη αρχιτεκτονική. Ο πρώτος ευρωπαϊκός οικισμός της περιοχής λεγόταν Νέα Βαρκελώνη του Ιερού Λόφου (Nueva Barcelona del Cerro Santo) και ήταν μία εγκατάσταση που είχε ιδρυθεί από τον Ισπανό Χοάν Ορπί. Αργότερα, γύρω στο 1671, επανιδρύθηκε από τον κυβερνήτη Σάντσο Φερνάντες ντε Ανγκούλο σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από τον αρχικό οικισμό. Εκεί εγκαταστάθηκε μια μικρή κοινότητα Καταλανών αποίκων. Η Βαρκελώνη αποτέλεσε μέρος της Επαρχίας της Νέας Ανδαλουσίας, ενώ το όνομά της αναφερόταν συνήθως ως Νέα Βαρκελώνη. Ένα από τα παλαιότερα κτίρια της περιόδου αυτής είναι το Μουσείο του Ανσοάτεγι, που θεωρείται το παλαιότερο κτίριο στην πόλη.
Μετά την εκθρόνιση του Ισπανού Βασιλιά Φερδινάνδου Ζ΄ από τον Ναπολέοντα Α΄ Βοναπάρτη, το 1808, οι ισπανικές αποικίες στην Αμερική άρχισαν να ασκούν πιέσεις για αυτονομία. Στις 27 Απριλίου 1810 διεξήχθη ένα συνέδριο στην πόλη της Βαρκελώνης για την διακήρυξη της ανεξαρτησίας της επαρχίας της Βαρκελώνη. Στις 11 Ιουλίου 1810 η Επαρχία της Βαρκελώνης εντάχθηκε στην Ανώτατη Χούντα (= αυτόνομη κοινότητα) του Καράκας, παύοντας έτσι να την αναγνώριση της ισπανικής κυριαρχίας στην περιοχή. Στις 5 Ιουλίου 1811 ανακηρύχθηκε η ανεξαρτησία της Βενεζουέλας, γεγονός που σύντομα οδήγησε σε εμφύλιο πόλεμο μεταξύ αυτών που ήταν πιστοί στο στέμμα της Ισπανίας και σε αυτούς που υποστήριζαν την ανεξαρτησία. Η αυτονομία της Βαρκελώνης καθιερώθηκε εκ νέου το 1830, ενώ η περιοχή έγινε κύριο κέντρο νέων μαχών που ακολούθησαν.
